Soms komt er een vonnis voorbij waarin de namen zijn verwijderd, maar het niet moeilijk is om te raden om wie het gaat. We geven een voorbeeld: “De op 17 juni 2013 uitgebrachte track Animals zorgde voor de grote doorbraak van [eiser] en in 2016 is [eiser] als nummer 1 deejay van de wereld gekozen door DJ MAG.” Precies. Dat kan om niemand minder dan Martin Garrix gaan.
En [A], de voormalig directeur van zowel Spinnin’ Records als Musicallstars Management (“MAS”)? Dat is zonder twijfel labelbaas Eelko van Kooten.
Die nauwe banden tussen Spinnin’ en MAS vormden ook de inzet van de procedure. Garrix had met Spinnin’ productieovereenkomsten gesloten en met MAS managementovereenkomsten. In een uitspraak van maar liefst 46 pagina’s komt de rechtbank tot het oordeel dat er sprake was van een belangenverstrengeling. Dit vanwege de volgende vijf zaken:
- MAS had zelf geen werknemers in dienst, maar alle taken werden uitgevoerd door personeel van Spinnin’;
- Spinnin’ brengt zelf geen compilatie cd’s uit maar schakelde daarvoor Rodeo Media in, waar de labelbaas ook aandeelhouder van was. Dat was Garrix vooraf niet verteld, maar had wel een negatief effect op zijn royalty’s;
- Spinnin’ had gezegd dat de inkomsten gedeeld werden met een mediabedrijf, maar dit bleek niet juist te zijn. Dit was voor Garrix echter wel een reden om af te zien van verhoging van zijn royalty’s en een nieuwe overeenkomst met Spinnin’ te sluiten;
- MAS had als manager de plicht om de belangen van Garrix zo goed mogelijk te behartigen, maar er is niet gebleken dat MAS ooit namens Garrix met Spinnin’ heeft onderhandeld (ze hadden dezelfde directeur dus dat verbaast de rechtbank eigenlijk ook niets). Garrix was niet geïnformeerd over die belangenverstrengeling. Sterker nog, er was juist verzekerd dat Garrix zich daar geen zorgen over hoefde te maken omdat het professionele partijen zijn. Ook heeft MAS niet geadviseerd om een onafhankelijke partij in te schakelen; en
- Spinnin’ had zich bij SENA aangemeld als de fonogrammenproducent en ontving dus ook de inkomsten daarvan, maar volgens de rechtbank komen die rechten aan Garrix toe.
Als Garrix dit alles vooraf had geweten, dan was de kans volgens de rechtbank groot dat hij de overeenkomsten niet was aangegaan, althans in ieder geval niet onder die voorwaarden. Daarom worden de overeenkomsten vernietigd wegens dwaling.
Maar wat nu? Dat is nog niet duidelijk. Volgens de rechtbank produceerden partijen samen meer dan 700 pagina’s tekst (de bijlagen zitten daar nog niet eens bij), maar schreven ze verrassend weinig over de hoogte van de gevorderde geldbedragen. Partijen moeten daar eerst helderheid over geven.
En hoewel de rechtbank partijen adviseert om opnieuw met elkaar om de tafel te gaan, zou dat volgens de laatste berichten niet zijn gelukt en zou er een hoger beroep spelen. Als dat zo is, dan benijden we de rechters van het Gerechtshof niet. Die moeten namelijk niet alleen de eerdergenoemde 700 pagina’s doorworstelen, maar ook alle nieuwe stukken die partijen indienen. Waarschijnlijk doen ze dat met het nummer ‘Set Me Free’ van de DJ op repeat.
Columns eerder gepubliceerd in MusicMaker
Advocaten intellectueel eigendom Evert van Gelderen en Elise Menkhorst publiceren 6 keer per jaar een column over muziek en recht in vaktijschrift MusicMaker. Lees alle columns hier.
Neem contact op