Dagenlang heb je als artiest met verrekijker je brievenbus in de gaten gehouden en dan eindelijk is het moment daar. De brievenbus kleppert en op de mat ligt een dikke envelop van de platenmaatschappij. In die envelop zit het contract van de door jou gesloten deal. Gelijk ga je fast-forward naar de belangrijkste bepaling van het contract: die over royalty’s.
En ja hoor, kassa. Een royaltypercentage van 35%! Voor wie na het lezen gelijk een Rolex, Hummer of jacht voor wilde feesten op zee aan wil schaffen, is het misschien verstandig om eerst nog even goed naar de tekst te kijken. Want wat staat er nu precies?
Zo ontstond er laatst ophef over het contract van Neerlands nieuwste aanwinst op muzikaal gebied. Voor een half uurtje Ben Saunders op het podium is men – volgens een artikel uit het AD – al gauw € 9.000,- kwijt. Het is alleen de vraag hoeveel Ben daar zelf van terug ziet. Want behalve een bepaald percentage voor Talpa als eigenaar van het format, kunnen volgens de berichtgeving ook alle andere kosten die zijn gemaakt voor zo’n optreden worden afgetrokken. Alles wat daarna nog overblijft, daar krijgt Ben dan de helft van.
Als het even kan, moet je dat als artiest zien te voorkomen. Als artiest heb je namelijk vaak geen enkele invloed op de uitgaven die je platenmaatschappij doet. Wat als ze besluiten om de bekendste namen op het gebied van licht en geluid in te huren voor jouw optreden? Of niet alleen jou maar ook alle instrumenten voor een stijlvolle entree in een stretched limo vervoeren? Om daar vervolgens champagne en kaviaar te serveren?
Daarom is het aan te raden om in jouw royaltybepaling precies af te spreken over welk bedrag moet worden afgerekend. Welke kosten mogen worden afgetrokken en – veel belangrijker nog – welke kosten ook vooral niet?
En nu we het er toch over hebben: heb je gelijk aan de platenmaatschappij gevraagd of je regelmatig gedetailleerde opgaves krijgt thuisgestuurd waarin minutieus uiteen is gezet wat de omzet is geweest? Is er bepaald dat – als je er echt zeker van wilt zijn dat die opgaven volledig zijn – een onafhankelijke accountant de boeken mag checken? En wie de kosten daarvan draagt?
Overigens houden de royaltybepalingen niet alleen artiesten bezig. Ook grote partijen vragen zich wel eens af wat er nu precies is afgesproken. Vorige maand nog vochten Universal en het door Bob Marley opgerichte Tuff Gong een hevige strijd uit voor de Nederlandse rechter. Tuff Gong mocht CD’s van Universal verkopen en moest in ruil daarvoor een bepaald bedrag betalen. Je houdt het bijna niet voor mogelijk, maar Universal was erachter gekomen dat de facturen die ze steeds aan Tuff Gong stuurde, ongeveer een derde bedroegen van het bedrag dat eigenlijk aan Tuff Gong gefactureerd had moeten worden. Of Tuff Gong alsjeblieft het verschil vermeerderd met rente (om precies te zijn $ 879.250,41) even wilde overmaken.
Gelukkig zijn er in dat geval altijd nog rechters die graag voor partijen de knoop doorhakken. In dit geval was het Universal die aan het langste eind trok. Maar de kunst is natuurlijk om duidelijke afspraken te maken en een procedure te voorkomen. Want, vrij naar Bob Marley: no money no cry.
Columns eerder gepubliceerd in MusicMaker
Advocaten intellectueel eigendom Evert van Gelderen en Elise Menkhorst publiceren 6 keer per jaar een column over muziek en recht in vaktijschrift MusicMaker. Lees alle columns hier.
Neem contact op