Indien in een onderneming arbeidsplaatsen vervallen vanwege bedrijfseconomische redenen levert dit een grond op voor ontslag, mits herplaatsing van de werknemer binnen een redelijke termijn niet mogelijk is of niet in de rede ligt. De werkgever dient het UWV te vragen om toestemming voor dit ontslag. Dat met de herplaatsingsverplichting bij ontslag niet te licht mag worden omgesprongen en grote financiële gevolgen voor de werkgever kan hebben, maakt de Rechtbank Noord-Holland nog maar eens duidelijk.
De zaak
De werknemer is sinds 1 augustus 2016 werkzaam bij de werkgever in de functie van VP General Manager tegen een salaris van EUR 19.290,– bruto per maand. Daarvoor werkte de werknemer al vier jaar binnen het concern van de werkgever. Op 9 november 2016 wordt aan de werknemer medegedeeld dat zijn functie komt te vervallen en wordt hij op non-actief gesteld. Volgens de werkgever zijn er geen herplaatsingsmogelijkheden. De werknemer wordt vervolgens een voorstel tot beëindiging van de arbeidsovereenkomst met wederzijds goedvinden voorgelegd. De werknemer weigert, waarna de werkgever een verzoek om toestemming voor ontslag bij het UWV indient. Het UWV weigert de gevraagde toestemming omdat er een passende functie voor de werknemer beschikbaar zou zijn. Met andere woorden: de werknemer had herplaatst kunnen worden.
Echter, in plaats van dat de werkgever deze passende functie aan de werknemer aanbiedt, wijzigt hij de functieomschrijving en verzoekt opnieuw om toestemming voor ontslag bij het UWV. Het UWV verleent dit maal de toestemming, waarna de werkgever de arbeidsovereenkomst met de werknemer opzegt. De werknemer verzoekt de kantonrechter vervolgens een billijke vergoeding toe te kennen ter hoogte van EUR 928.600,– bruto, omdat de opzegging vernietigbaar zou zijn. Met name omdat de werkgever onvoldoende heeft gedaan om de werknemer te herplaatsen.
Billijke vergoeding
De kantonrechter wijst een billijke vergoeding ter hoogte van EUR 534.000,– bruto toe. Dit is de hoogst toegewezen billijke vergoeding tot nu toe. Bij het bepalen van de hoogte is rekening gehouden met het verlies aan inkomsten over een periode van twee jaar. De kantonrechter geeft een aantal redenen voor de toewijzing van de billijke vergoeding. Van belang is dat de werkgever enkel een vacaturelijst aan de werknemer heeft toegestuurd en een assessment heeft afgenomen. Als gevolg hiervan overweegt de kantonrechter dat van de werkgever tijdens het herplaatsingstraject een actievere houding mag worden verwacht. Daarbij speelt mee dat niet aannemelijk is geworden dat binnen het grote concern van de werkgever niet één passende functie beschikbaar is. Daarnaast meent de kantonrechter dat de wijziging van de functieomschrijving er op gericht was de werknemer niet in deze passende functie te hoeven plaatsen.
Kortom, er kan niet van een behoorlijk en zorgvuldig herplaatsingstraject worden gesproken. De werkgever heeft als gevolg hiervan ernstig verwijtbaar gehandeld. Dit handelen is reden voor toekenning van een billijke vergoeding van ruim € 500.000.
Conclusie
Wees als werkgever alert op een zorgvuldig herplaatsingstraject. Uit de besproken uitspraak volgt duidelijk dat een actieve houding van de werkgever wordt verwacht. Het enkel doorsturen van een vacaturelijst is onvoldoende en kan de werkgever duur komen te staan. Het is verstandig met de werknemer in gesprek te gaan over de mogelijkheden en – waar toepasselijk – ook de mogelijkheden binnen het concern te bekijken.
Heeft u vragen over de herplaatsing van werknemers, dan helpen onze advocaten & juristen arbeidsrecht u uiteraard graag.
Neem contact op